ஆனால் உலகில் தோன்றிய பல சமயங்கள், சரியையிலும் கிரியையிலும் காலத்தைக் கழித்து வெறும் நம்பிக்கையை மட்டுமே ஊட்டி வருவது கண்கூடு. யோக நெறியையும் நன்மார்க்க மான சன்மார்க்கமான ஞான நெறிகளையும் புறந்தள்ளி விடுவதையும் காண முடிகிறது.

ஒரு தீபத்தில் இருந்துதான் இன்னொரு தீபத்தை ஏற்றமுடியும். இது யாவரும் அறிந்த உண்மை. அதுபோல் குருநாதர் இல்லையேல் சற்சீடனும் இல்லை. இதையே எல்லா சமயங்களும் கூறுகின்றன. இராமகிருஷ்ணபரமஹம்சருக்கு ஒரு “விவேகானந்தர்” கிடைத்தது போல் மகான் யோவான் ஸ்னாகன் அவர்களுக்கு ஒரு “இயேசு பிரானும்” உருவானார்.

ஸ்திரிகளிடத்தில் பிறந்தவர்களில் யோவான் ஸ்நான னைப் பார்க்கிலும் பெரியவன் ஒருவனும் எழும்பியதில்லை.
                                                        – விவிலியம் – புதிய ஏற்பாடு மத்தேயு 11 : 11

தன்னுடைய குருபிரானைப் பற்றி ஏசுபிரான் அவர் வாயினால் கூறுவதை யாரும் மறுக்கவோ மாற்றவோ முடியாது.

இப்படியே குருசீடன் பரம்பரை வளர்ந்து குருபரம்பரையை
வாழையடி வாழையாக வளர்க்கும் விதத்தையும் காணலாம்.

ஒருவனுடைய ஆன்மீக வளர்ச்சிக்கு குரு என்பவர் நிச்சயம்தேவை என்பது புராதன காலத்திருந்தே அறிவுறுத்தப்பட்டிருக்கிறது.

குரு, சீடன் உறவு முறை என்பது வழிவழியாகவும் மிகப் புனிதமானதாகவும் முக்கியமானதாகவும் ஆகி இருக்கிறது. இது எதனால் என்றால் சீடனின் ஆன்மீக வளர்ச்சியில் நெருக்கடியான நிலைவரும் பொழுது அவருக்கு சக்தி நிலையில் ஒருசிறு உந்துதல் தேவைப்படுகிறது.