"கைவல்லிய
நவநீதம்"
(மூலமும் எளிய உரையும்)
நூல் விவரம்
நூல் பெயர்: கைவல்லிய நவநீதம் (மூலமும் எளிய உரையும்)
ஆசிரியர்: ஞானவள்ளல் மகாகனம் தங்கசுவாமிகள்
பதிப்பு : முதல் பதிப்பு திருவள்ளுவர் 2042ம் ஆண்டு (கி.பி – 2011)
இரண்டாம் பதிப்பு திருவள்ளுவர் 2050ம் ஆண்டு (கி.பி – 2019)
பக்கம்: 332
வெளியிடப்பட்ட இடம்: தூத்துக்குடி மாவட்டம்-கூட்டாம்புளி கிளை ஞானசபையில் நடந்த 73 வது பிறந்தநாள் விழாவில் வெளியிடப்பட்டது
வெளியீடு:
உலக அறிவார்ந்தோர் இயற்கை ஞானசபை அறக்கட்டளை
பதிவு எண் : 140/4/2000
ஞானசபை சாலை, சிவத்தையாபுரம்,
சாயர்புரம் அஞ்சல், தூத்துக்குடி – 628 251
+91 94420 56071
முகவுரை
பொறுமையால் பிராரத்தத்தைப் புசிக்கும் நாள் செய்யும் கன்மம் மறுமையில் தொடர்ந்திடாமல் மாண்டு போம் வழி ஏதென்னில் சிறியவர் இகழ்ந்து ஞானி செய்த பாவத்தைக் கொள்வார் அறிவுளோர் அறிந்து பூசித்து அறமெலாம் பறித்து உண்பாரே. இவ்வாறு கூறியுள்ளது சிந்திக்க வைக்கிறது. ஞானியைப் பூசிப்பவர் அளவிடற்கரிய புண்ணியத்தையும், இகழ்பவர்கள் அளவிடற்கரிய பாவத்தையும் அடைகிறார்கள் என்று கூறியதின் செயல்கள் அவ்வப்போது நடப்பதாகத் தெரிகிறது. இப்பாட்டில் அறம் எனும் சொல் தவத்தின் பயன் என்று பொருள் கொண்டால் சரியாக இருக்கும்.
தஞ்சமாங் குருவும் சொன்ன தத்துவ வழி தப்பாமல் பஞ்சகோசமுங் கடந்து பாழையுந் தள்ளி யுள்ளிற் கொஞ்சம் ஆம் இருப்பும் விட்டுக் கூடத்தன் பிரம்மம் என்னும் நெஞ்சமும் நழுவி ஒன்றாய் நின்ற பூரணத்தைக் கண்டான்.
பஞ்ச கோசங்கள் ஒவ்வொன்றையும் இது நானல்ல, இது நானல்ல என்று கழித்து, அதற்கு மேல் காணப்படுகின்ற பஞ்ச கோசங்களின் சூனியத்தையும் நானல்ல வென்று தள்ளி, மிஞ்சி நின்ற ஆத்மாவையும் பிரித்தறிந்து அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதையும், அதுவே பரிபூரணவடிவப் பிரம்மத்தைத் தரிசித்தல் என அற்புதமாகக் கூறும். அநுபவாநந்த வெள்ளத் தழுந்தியே அகண்டமாகித் தனு கரணங்கள் ஆதி சகலமும் இறந்து சித்தாய் மனது பூரணமாய்த் தேகம் ஆன சற்குருவும் காண நனவினில் சுழுத்தி ஆகி நன்மகன் சுபாவம் ஆனான்.
அரிய மெஞ்ஞானத்தீயால் அவித்தையாம் உடல்நீறாகும் பெரிய தூலமும் காலத்தால் பிணமாகி விழும் அந்நேரம் உரிய சூக்குமசரீரம் உலை இரும்புண்ட நீர் போல் துரியமாய் விபுவாய் நின்ற சொரூபத்தில் இறந்து போமே.
ஞானியின் தூலசரீரம் பிண வடிவாய் விழுகின்ற காலத்து அவரது சூக்குமசரீரம் அஞ்ஞானியின் சூக்கும சரீரம் போன்று வேறுலகத் திற்காவது இவ்வுலகத்தில் வேறு சரீரத்திலாவது போகாது.
இந்தச் சீவனால் வரும் அறுபகை எலாம் இவன் செயல் என்னாமல் அந்தத் தேவனால் வரும் என்ற மூடர்கள் அதோகதி அடைவார்கள் இந்தச் சீவனால் வரும் அறுபகை எலாம் இவன் செயல் அல்லாமல் அந்தத்தேவனால்அன்றென்னும் விவேகிகள்அமலவீடுஅடைவாரே.
சீவ சிருஷ்டியைப் பரமாத்மாவின் சிருஷ்டி என்று எண்ணுவ தாலேயே பிறவி என்னும் பெருந்துக்கம் உண்டாகிறது. அது பரமாத்மாவின் சிருஷ்டி அல்ல என் சிருஷ்டியே என்று எண்ணுவதால் பிறவிப்பிணி நீங்குகிறது என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். காமாதிகளை ஈசுவர சிருஷ்டியென்று விபரீதமாக வுணர்ந்து அவற்றை நீங்காதுஇருப்பவர் நரகமடைவர் என்றும், அவற்றை சீவசிருஷ்டியென்று உணர்ந்து நீக்க முயல்பவர்கள் மட்டுமே மோட்சமடைவர் என்றும் உறுதியாகக் கூறிவரும் இந்நூல்
பிறந்த துண்டானால் அன்றே பிறகு சாவதுதான் உண்டாம்
பிறந்ததே இல்லை என்னும் பிரம்மம் ஆவதும் நானே
பிறந்தது நான் என்றாகில் பிரம்மம் அன்றந்த நானே
பிறந்ததும் இறந்த தற்ற பிரம்மம் ஆம் நானே நானே.
சனித்தது உளதாயின் அன்றே பின் மரித்தலும் உளதாம். சனித்ததே இல்லை என்றால் பிரம்மம் என்பதும் நானேயாம். சனித்தது நானல்லன் ஆயின் பிரம்மம் என்று சொல்லப்பட்ட அந்த நானே, உற்பத்தியும் லயமும் இல்லாத பிரம்மம் ஆகிய கூடஸ்த்தனே நான் இப்படி மறைகளின் சாரத்தை தெளிவாகக் கூறும் இந்நூல்.
ஒன்றுகேள்மகனேபுமான்முயற்சியால்உரைத்ததுமானுடர்க்குஈசன் நன்றுசெய்யவே காட்டிய நூல்வழிநடந்து நல்லவர்பின்னே
சென்று துட்டவாதனை விட்டு விவேகியாய்ச் செனித்தமாயையைத் தள்ளி நின்றுஞானத்தை அடைந்தவர்பவங்கள்போம் நிச்சயம் இதுதானே.