நின்ற நிலையே நிலையா வைத்தான் அந்த
நிலை தானே நிருவிகற்ப சமாதி யுமாகி
என்று மழியாதே இன்ப வெள்ளம் தேக்கி
தொடர்ந்து தொடர்ந்து இழுக்குமந்தோ.
என்று பேரின்ப நிலைகளையும் அதன் பயனான
நிர்விகற்பசமாதி கிடைப்பதும் புரிகிறதன்றோ.
மேலும் இந்த வேதாந்த நிலைபற்றி பேசிப்
பேசியே காலத்தையும் நேரத்தையும்
கழித்திடுவோர் பற்றியும் அவர் வாயிலாகக் கேட்போம்.
கற்றதும் கேட்டதும் தானே எதற்காக கடபடவென்று
உருட்டுதற்கோ கல்லால் எம்மான்
குற்றமற கைகாட்டும் கருத்தைக் கண்டு
குணம் குறியற்ற இன்பநிட்டை கூடவன்றோ.
எனக் கூறியதையும் கேட்டால் அன்றும், இன்றும், என்றும்
வாய்ஞானம் பேசிடுவோர் உண்டு போலும்
வேதாந்த இரகசியங்களை வெளிச்சம் போட்டுக்
காட்டி ஆன்ம தரிசனம் பெறவாருங்கள் வாருங்கள்
என நமையெல்லாம் அழைக்கும் கைவல்லிய
நவநீதமும் பரந்த நூல் பார்த்தறியா
மாணவர்களையும் சீடனாக்கி உணர்வை
உணர்த்திக்காட்டி உச்சம் பார்க்க வைக்கும்.
அந்தமும் நடுவும் இன்றி ஆதியும் இன்றி வான்போல்
சந்ததம் ஒளிரும் ஞான சற்குரு பாதம் போற்றி
பந்தமும் வீடும் காட்ட பரந்தநூல் பார்க்கமாட்டா
மைந்தரும் உணருமாறு வஸ்து தத்துவம் சொல்வேனே.
அந்த பிரம்மநிலை புகலவந்த அந்த நூலே
எந்தவித ரூபமாவது, நாமமாவது இல்லாமல்