அவர் உள்ளத்தில் இந்த பரந்த உலகே படிந்து கிடந்தது. அதுதான் திருக்குறள் என்னும் உலகம் போற்றும் நூலாக உருக்கொண்டது. அவர் யாத்த திருக்குறளுக்கு சங்ககாலப் புலவர் பெருமக்கள் அணிந்துரை எழுதி குறளுக்கு பெருமை சேர்த்தனர். ஆழ்ந்த புலமை பெற்ற அறிஞர் பெருமக்கள் பலர் உரைசெய்து பெருமை சேர்த்தனர். உரைசான்ற அந்நூலுக்கு உரையெழுதி உவகை கொள்ளும் பலர் இன்றும் இருக்கின்றார்கள். ஏன் நாளையும் எழுதிக் கொண்டேயிருப்பர். அவரின் புகழ்சேர்க்க “வள்ளுவர் கோட்டம்” அமைத்தும். வான்புகழ் வள்ளுவ பெருந்தகைக்கு வானுயர்ந்த சிலையமைத்தும் பெருமை செய்த மூதறிஞர் மேலும் பல மேன்மையான செயல் புரியட்டும். அறிஞர் பெருமக்கள் யாவரும் அவர் பெருமை பேசினர். எழுதினர். “பொன்னை வைக்கும் இடத்தில் ஒரு பூவையாவது வைக்க வேண்டும்” என்ற முன்னோர்களின் முதுமொழிக்கிணங்க எம்மால் முடிந்த “வள்ளுவரின் ஆழ்ந்த அகன்ற உயர்ந்த உள்ளம்” என்ற நூலை சொல்மாலையாகத் தொடுத்து அவரின் பொற்பாதங்களில் வைத்து வணங்குகின்றேன்.